“Drachenzähne in Farbe” – Herzogenrath: Käfer; Drachenzähne – In Farbe was een sociaal kunstproject naar aanleiding van 75-jaar Bevrijding van de Nationaal Socialisten. Bij gelegenheid van de Monumentendag op 13 september 2020, herinnert de ‘Rheinische Verein’ op een vijftal plaatsen van Herzogenrath tot in Hellenthal aan dit geschenk voor de vrijheid. Betreffende plekken verbinden een bouwkundige eenheid, t.w. : de Westwall. Ooit gebouwd met als doel naburige vijanden tegen te houden, is het vanaf die dag een trefpunt van vrienden geworden (‘Rheinischer Verein für Katholische Arbeiterkolonien e.V.’).
Westwall / Siegfriedlinie
Het plan van Hitler om in het Oosten ‚Lebensraum‘ te veroveren, moest wel op tegenstand van Frankrijk en Groot Brittannië stuiten, omdat deze landen zich tot bijstand verplicht hadden.
Om een aanval vanuit het Westen af te weren, maar ook al vanwege afschrikking, is in 1936 bevolen tot de aanleg van de zgn. ‚Westwall‘.
De Westwall reikte in het Zuiden aan de grens met Zwitserland tot in het Noorden aan de Nederrijn.
Op alle tactische locaties werden ook nog bunkers geplaatst, zodat er op veel plekken twee imposante verdedigingslinies ontstonden.
De linie werd gekenmerkt door anti-tank grachten en anti-tank muren, maar overwegend door 4 à 5 rijen betonnen bulten oftwel drakentanden genaamd, met als doel aanvallen met tanks af te slaan. Anti-tank kanonnen en zware mitrailleurs vormden de bewapening.
Na de succesvolle veldtocht in Polen en de succesvolle opmars in West-Europa, werden de zware wapens verplaatst naar de verdedigingslinie aan de Atlantische Oceaan (Atlantikwall).
Na de invasie van de geallieerden, zou de ‚Westwall’ weer geactiveerd worden. Maar een effectieve verdedigingsparaatheid kon niet worden geëffectueerd, omdat niet alleen de zware wapens ontbraken maar ook de benodigde soldaten en zelfs sleutels van bunkers onvindbaar bleken.
De ‚Westwall‘, de Siegfriedlinie, was voor de geallieerden meer een psychologisch hindernis dan dat het dat feitelijk was, omdat de verdedigingslinie slechts leidde tot kortstondig oponthoud.
De naam ‚Siegfriedlinie‘ is kenmerkend voor de grenssituatie: Buurschap werd vreemdheid.
Peter Dinninghoff
(Rheinischer Verein für Katholische Arbeiterkolonien e. V.)
De grijze bulten zijn alomtegenwoordig in het D/NL-grensgebied van de stadsregio Aken, tegenwoordig vaak nauw verweven met de natuur in groene weiden of bossen. Ze vormen een grijs, somber gedenkteken en daarom was het in september 2020 een kleurrijk lichtpuntje toen in Herzogenrath/Pannesheide het kunstwerk ons eraan herinnerde dat we al bijna 80 jaar in vrede en vrijheid leven.
Het project “Drakentanden – in kleur” van de Rheinischer Verein für Katholische Arbeiterkolonien e.V. werd in Herzogenrath met de installatie “Käfer” van de kunstenaars Vera Sous en Ana Sous en de kunstenaar Thomas Bortfeldt samen met de Ahoi Group uitgevoerd. Andere haltes langs de drakentanden linie, ontworpen door andere kunstenaarsgroepen, lagen in Aken, Roetgen, Simmerath en Hellenthal.