Douane-/tolkantoor Aachener Straße

Voor escorte over en onderhoud van de wegen, mocht vroeger tol worden geheven.
Het recht om tol te heffen in Herzogenrath kwam tijdens deze periode van wisselende heerschappij eerst toe aan de Graaf von Saffenberg en vervolgens aan de Hertog van Brabant.
Na Napoleons nederlaag en het Congres van Wenen in 1815, ging de bevoegdheid voor de afhandeling van alle douaneformaliteiten over op Pruisen en daarna op het Duitse Rijk. 

Eén van de belangrijkste en meest profijtelijke grensovergangen van het Hertogdom Limburg en later van het Hertogdom Brabant, bevond zich hier op dit weggedeelte van Herzogenrath.
Handelaren over en langs de handelsroute Keulen–Vlaanderen, werden hier zogezegd gedwongen uitsluitend de hier vastgestelde route te gebruiken. Men moest tol betalen en voor de landheren was dit een belangrijke bron van inkomsten.
Daarom vormde de heerschappij over een tolstation altijd weer opnieuw aanleiding tot een geschil. De inkomsten van het tolstation Herzogenrath overtroffen vele malen de inkomsten van andere stations.

Het tolstation dat van oudsher in Rimburg lag, was in die tijd eigenlijk alleen nog maar bezet om de handelaren erop te wijzen dat ze de tolovergang in Herzogenrath moesten betalen. Oorspronkelijk was de tolovergang in Herzogenrath gelegen beneden in de stad. Onder Pruisen kwam de locatie bergopwaarts te liggen, direkt aan de grens met Kerkrade.
Uiteindelijk werkten de Nederlandse en Duitse douanekantoren aan de Westelijke kant van het grensmuurtje samen, om gezamenlijk de douaneformaliteiten bij de overgang van Nederland naar Duitsland en v.v. af te wikkelen.

Peter Dinninghoff